Recensie De weg naar het noorden

Ghali groeit op in Khemisset (Marokko). Zijn vader, een notse, autoritaire man, verlaat zijn moeder al gauw voor een an Dere vrouw. Ghali’s moeder voelt zich een ‘hezella’, een uitgestotene, en kwijnt langzaam weg van verdriet. Als zij sterft, wordt Ghali tegen zijn wil door zijn vader naar zijn oom Omar en tante Rahma in Meknès gestuurd.
De Auteur

Naima El Bezaz kwam op vierjarige leeftijd vanuit Marokko naar Nederland. Ze wist al sinds haar zevende dat ze boeken wilde gaan schrijven. In 1995 verscheen haar debuut (en enige boek tot nu toe): De weg naar het noorden. Ze studeert rechten in Leiden. Na haar studie wil ze als journalist aan de slag én boeken blijven schrijven.

Titel
De roman gaat over de weg die Ghali aflegt van Meknès (Marokko), via Parijs (Frankrijk) naar Amsterdam (Nederland). Zijn tocht voert hem dus steeds verder naar het noorden. Hoe noordelijker Ghali komt, hoe meer ellende hij op zijn weg vindt.

De hoofdpersonen
Ghali groeit op in Khemisset (Marokko). Zijn vader, een notse, autoritaire man, verlaat zijn moeder al gauw voor een andere vrouw. Ghali’s moeder voelt zich een ‘hezella’, een uitgestotene, en kwijnt langzaam weg van verdriet. Als zij sterft, wordt Ghali tegen zijn wil door zijn vader naar zijn oom Omar en tante Rahma in Meknès gestuurd. Daar wordt hij al gauw gedwongen om te trouwen met hun dochter Fatima.

In Meknès is Ghali doodongelukkig: hij is bang voor zijn schoonmoeder, en van zijn vrouw houdt hij helemaal niet. Bovendien is hij werkloos. Ghali voelt zich mislukt, een nietsnut. Hij heeft het gevoel dat hij op een dood spoor zit, dat zijn weg nergens heen leidt. Totdat hij aan zijn tocht naar Europa begint. Ghali verwacht ten onrechte dat aan het eind van de weg naar het noorden een gouden toekomst wacht.
Een opvallende eigenschap van Ghali is zijn naïviteit, zijn goedgelovigheid. Al vanaf het begin zijn er aanwijzingen dat zijn tocht naar Europa wel eens verkeerd zou kunnen aflopen. Zo heeft Yassine een erg onbetrouwbaar gezicht, en waarschuwen Ilan en Omar hem ook nog eens voor deze ‘spin’. Ghali is voor deze ongunstige voortekenen echter blind. Hij is wanhopig en moedeloos, en klampt zich vast aan een illusie.

Ghali krijgt in het boek twee keer tegen zijn zin een nieuwe naam. Wanneer hij uit Marokko vertrekt, krijgt hij papieren die op naam staan van Mohammed ben Salem. En als hij na de vechtpartij in Amsterdam bijkomt in het ziekenhuis, wordt hij door iedereen aangezien voor Karim. Zij hadden kort daarvoor per ongeluk elkaars jas aangetrokken, en in de jaszak van Karim zat toevallig zijn paspoort.
Mijn mening
Het meest boeiende van dit verhaal vond ik het stukje dat Ghali en Sadi elkaar ontmoeten. Want dit stukje vertelt eigenlijk al een heel deel wat er gaat gebeuren in dit verhaal. Namelijk dat Ghali naar Europa zal gaan en dat Sadi er wel een belangrijke rol in heeft.

Het minst aan dit verhaal vond ik wel dat er steeds dingen werden vertelt over de familie. Ik vond dat na een tijdje een beetje langdradig en daardoor saai worden. Ik vond dat daar gewoon teveel aandacht aan werd besteedt.