Ik vond het maken van mijn themascriptie redelijk moeilijk, het ergst vond ik achteraf dat het zoveel tijd kosten. Het moeilijkst vond ik dat ik alles volgens het boekje moest doen. Ik heb me er niet helemaal aangehouden maar heb me best gedaan om toch zoveel dingen uit het boek te gebruiken.
Mijn themascriptie heeft was wel heel leerzaam en door mijn themascriptie heb ik mijn leesvaardigheden en Nederlandse taal verder ontwikkeld. Ik hoop dat u ook meer te weten bent gekomen. Dit was mijn themascriptie en ik hoop dat u ervan genoten heeft.
zondag 13 juni 2010
Inhoudsopgave
Blz. 1 Voorpagina
Blz. 2 Inhoudsopgave
Blz. 3 Inleiding
Blz. 4 Werkplanning
Blz. 8 Biografie Naima El Bezaz
Blz. 9 Biografie Samir Kandrouchi
Blz. 10 Boekverslag (De weg naar het noorden)
Blz. 12 Boekverslag (De verstotene)
Blz. 15 Werkstuk thema (criminaliteit)
Blz. 20 Recensie (De weg naar het noorden)
Blz. 22 Recensie (De verstotene)
Blz. 23 Nawoord / Slot
Blz. 2 Inhoudsopgave
Blz. 3 Inleiding
Blz. 4 Werkplanning
Blz. 8 Biografie Naima El Bezaz
Blz. 9 Biografie Samir Kandrouchi
Blz. 10 Boekverslag (De weg naar het noorden)
Blz. 12 Boekverslag (De verstotene)
Blz. 15 Werkstuk thema (criminaliteit)
Blz. 20 Recensie (De weg naar het noorden)
Blz. 22 Recensie (De verstotene)
Blz. 23 Nawoord / Slot
Recensie de verstotene
Recensies en reacties
In De Volkskrant van 20 oktober 2006 verscheen een recensie van Wineke de Boer. Ze is niet zo heel positief over de romans van Naima el Bezaz. De verstoten Mina van El Bezaz heeft niemand om haar gevoel mee te delen. Zelfs zichzelf niet. Met voelen is ze opgehouden, het deed te veel pijn, lezen we herhaaldelijk. De afschuwelijke herinneringen van vroeger, die op een gegeven moment tóch boven komen., Dat El Bezaz het volhoudt pagina’s vol te schrijven over de naargeestige gedachtewereld van de depressieve Mina is niet erg, maar ze doet dat op nadrukkelijke wijze: ‘Jarenlang had ik maar doorgeraasd omdat ik een droom najaagde, een droom die klaarblijkelijk niet voor mij bestemd was. Ik deed dat omdat ik dacht dat ik het wilde, maar nu ik meer tijd besteedde aan denken, wist ik dat het bevestiging was waar ik zo naar snakte, naar hunkerde, maar die ik niet kreeg.’
In een goede recensie van Max Pam in HP/de Tijd van 20 oktober 2006 concludeert de recensent: “ De verstotene heeft de duidelijke moraal dat religie de mensen tot slaaf maakt van gewoonten en rituelen, die in feite inhoudsloos zijn. Men wordt een verstotene in een gemeenschap die het niet toelaat dat mensen zelf proberen de waarheid te vinden. In fictie doet Naima el Bezaz in feite hetzelfde als wat Ayaan Hirsi Ali in non-fictie heeft gedaan. Welke methode de meest effectieve is, moet nog blijken. Voorlopig lijkt die van Ayaan gevaarlijker. Op laatste pagina van De verstotene staat slechts: IJTIHAD, met de verwijzing: www.muslim-refusenik.com. Ijtihad is de islamitische traditie van het onafhankelijk denken, die tegenwoordig erg in verdrukking is geraakt.
De reacties in de Marokkaanse gemeenschap zijn eigenlijk heel negatief. Op diverse websites wordt Naima el Bezaz flink op de korrel genomen en wordt eigenlijk beweerd dat ze de vuile was niet buiten mag hangen. Het is natuurlijk juist die houding die in de roman door haar wordt aangevallen. Het is te vergelijken met de uitingen van Ayaan Hirsi Ali in de film “Submission”van Theo van Gogh. Niet voor niets wordt de moord in deze roman aangehaald.
Geschikt voor:
Volwassenen, studenten en voor scholieren die geïnteresseerd zijn in de problematiek van jonge allochtonen met een islamitische achtergrond / cultuur.
In De Volkskrant van 20 oktober 2006 verscheen een recensie van Wineke de Boer. Ze is niet zo heel positief over de romans van Naima el Bezaz. De verstoten Mina van El Bezaz heeft niemand om haar gevoel mee te delen. Zelfs zichzelf niet. Met voelen is ze opgehouden, het deed te veel pijn, lezen we herhaaldelijk. De afschuwelijke herinneringen van vroeger, die op een gegeven moment tóch boven komen., Dat El Bezaz het volhoudt pagina’s vol te schrijven over de naargeestige gedachtewereld van de depressieve Mina is niet erg, maar ze doet dat op nadrukkelijke wijze: ‘Jarenlang had ik maar doorgeraasd omdat ik een droom najaagde, een droom die klaarblijkelijk niet voor mij bestemd was. Ik deed dat omdat ik dacht dat ik het wilde, maar nu ik meer tijd besteedde aan denken, wist ik dat het bevestiging was waar ik zo naar snakte, naar hunkerde, maar die ik niet kreeg.’
In een goede recensie van Max Pam in HP/de Tijd van 20 oktober 2006 concludeert de recensent: “ De verstotene heeft de duidelijke moraal dat religie de mensen tot slaaf maakt van gewoonten en rituelen, die in feite inhoudsloos zijn. Men wordt een verstotene in een gemeenschap die het niet toelaat dat mensen zelf proberen de waarheid te vinden. In fictie doet Naima el Bezaz in feite hetzelfde als wat Ayaan Hirsi Ali in non-fictie heeft gedaan. Welke methode de meest effectieve is, moet nog blijken. Voorlopig lijkt die van Ayaan gevaarlijker. Op laatste pagina van De verstotene staat slechts: IJTIHAD, met de verwijzing: www.muslim-refusenik.com. Ijtihad is de islamitische traditie van het onafhankelijk denken, die tegenwoordig erg in verdrukking is geraakt.
De reacties in de Marokkaanse gemeenschap zijn eigenlijk heel negatief. Op diverse websites wordt Naima el Bezaz flink op de korrel genomen en wordt eigenlijk beweerd dat ze de vuile was niet buiten mag hangen. Het is natuurlijk juist die houding die in de roman door haar wordt aangevallen. Het is te vergelijken met de uitingen van Ayaan Hirsi Ali in de film “Submission”van Theo van Gogh. Niet voor niets wordt de moord in deze roman aangehaald.
Geschikt voor:
Volwassenen, studenten en voor scholieren die geïnteresseerd zijn in de problematiek van jonge allochtonen met een islamitische achtergrond / cultuur.
Recensie De weg naar het noorden
Ghali groeit op in Khemisset (Marokko). Zijn vader, een notse, autoritaire man, verlaat zijn moeder al gauw voor een an Dere vrouw. Ghali’s moeder voelt zich een ‘hezella’, een uitgestotene, en kwijnt langzaam weg van verdriet. Als zij sterft, wordt Ghali tegen zijn wil door zijn vader naar zijn oom Omar en tante Rahma in Meknès gestuurd.
De Auteur
Naima El Bezaz kwam op vierjarige leeftijd vanuit Marokko naar Nederland. Ze wist al sinds haar zevende dat ze boeken wilde gaan schrijven. In 1995 verscheen haar debuut (en enige boek tot nu toe): De weg naar het noorden. Ze studeert rechten in Leiden. Na haar studie wil ze als journalist aan de slag én boeken blijven schrijven.
Titel
De roman gaat over de weg die Ghali aflegt van Meknès (Marokko), via Parijs (Frankrijk) naar Amsterdam (Nederland). Zijn tocht voert hem dus steeds verder naar het noorden. Hoe noordelijker Ghali komt, hoe meer ellende hij op zijn weg vindt.
De hoofdpersonen
Ghali groeit op in Khemisset (Marokko). Zijn vader, een notse, autoritaire man, verlaat zijn moeder al gauw voor een andere vrouw. Ghali’s moeder voelt zich een ‘hezella’, een uitgestotene, en kwijnt langzaam weg van verdriet. Als zij sterft, wordt Ghali tegen zijn wil door zijn vader naar zijn oom Omar en tante Rahma in Meknès gestuurd. Daar wordt hij al gauw gedwongen om te trouwen met hun dochter Fatima.
In Meknès is Ghali doodongelukkig: hij is bang voor zijn schoonmoeder, en van zijn vrouw houdt hij helemaal niet. Bovendien is hij werkloos. Ghali voelt zich mislukt, een nietsnut. Hij heeft het gevoel dat hij op een dood spoor zit, dat zijn weg nergens heen leidt. Totdat hij aan zijn tocht naar Europa begint. Ghali verwacht ten onrechte dat aan het eind van de weg naar het noorden een gouden toekomst wacht.
Een opvallende eigenschap van Ghali is zijn naïviteit, zijn goedgelovigheid. Al vanaf het begin zijn er aanwijzingen dat zijn tocht naar Europa wel eens verkeerd zou kunnen aflopen. Zo heeft Yassine een erg onbetrouwbaar gezicht, en waarschuwen Ilan en Omar hem ook nog eens voor deze ‘spin’. Ghali is voor deze ongunstige voortekenen echter blind. Hij is wanhopig en moedeloos, en klampt zich vast aan een illusie.
Ghali krijgt in het boek twee keer tegen zijn zin een nieuwe naam. Wanneer hij uit Marokko vertrekt, krijgt hij papieren die op naam staan van Mohammed ben Salem. En als hij na de vechtpartij in Amsterdam bijkomt in het ziekenhuis, wordt hij door iedereen aangezien voor Karim. Zij hadden kort daarvoor per ongeluk elkaars jas aangetrokken, en in de jaszak van Karim zat toevallig zijn paspoort.
Mijn mening
Het meest boeiende van dit verhaal vond ik het stukje dat Ghali en Sadi elkaar ontmoeten. Want dit stukje vertelt eigenlijk al een heel deel wat er gaat gebeuren in dit verhaal. Namelijk dat Ghali naar Europa zal gaan en dat Sadi er wel een belangrijke rol in heeft.
Het minst aan dit verhaal vond ik wel dat er steeds dingen werden vertelt over de familie. Ik vond dat na een tijdje een beetje langdradig en daardoor saai worden. Ik vond dat daar gewoon teveel aandacht aan werd besteedt.
De Auteur
Naima El Bezaz kwam op vierjarige leeftijd vanuit Marokko naar Nederland. Ze wist al sinds haar zevende dat ze boeken wilde gaan schrijven. In 1995 verscheen haar debuut (en enige boek tot nu toe): De weg naar het noorden. Ze studeert rechten in Leiden. Na haar studie wil ze als journalist aan de slag én boeken blijven schrijven.
Titel
De roman gaat over de weg die Ghali aflegt van Meknès (Marokko), via Parijs (Frankrijk) naar Amsterdam (Nederland). Zijn tocht voert hem dus steeds verder naar het noorden. Hoe noordelijker Ghali komt, hoe meer ellende hij op zijn weg vindt.
De hoofdpersonen
Ghali groeit op in Khemisset (Marokko). Zijn vader, een notse, autoritaire man, verlaat zijn moeder al gauw voor een andere vrouw. Ghali’s moeder voelt zich een ‘hezella’, een uitgestotene, en kwijnt langzaam weg van verdriet. Als zij sterft, wordt Ghali tegen zijn wil door zijn vader naar zijn oom Omar en tante Rahma in Meknès gestuurd. Daar wordt hij al gauw gedwongen om te trouwen met hun dochter Fatima.
In Meknès is Ghali doodongelukkig: hij is bang voor zijn schoonmoeder, en van zijn vrouw houdt hij helemaal niet. Bovendien is hij werkloos. Ghali voelt zich mislukt, een nietsnut. Hij heeft het gevoel dat hij op een dood spoor zit, dat zijn weg nergens heen leidt. Totdat hij aan zijn tocht naar Europa begint. Ghali verwacht ten onrechte dat aan het eind van de weg naar het noorden een gouden toekomst wacht.
Een opvallende eigenschap van Ghali is zijn naïviteit, zijn goedgelovigheid. Al vanaf het begin zijn er aanwijzingen dat zijn tocht naar Europa wel eens verkeerd zou kunnen aflopen. Zo heeft Yassine een erg onbetrouwbaar gezicht, en waarschuwen Ilan en Omar hem ook nog eens voor deze ‘spin’. Ghali is voor deze ongunstige voortekenen echter blind. Hij is wanhopig en moedeloos, en klampt zich vast aan een illusie.
Ghali krijgt in het boek twee keer tegen zijn zin een nieuwe naam. Wanneer hij uit Marokko vertrekt, krijgt hij papieren die op naam staan van Mohammed ben Salem. En als hij na de vechtpartij in Amsterdam bijkomt in het ziekenhuis, wordt hij door iedereen aangezien voor Karim. Zij hadden kort daarvoor per ongeluk elkaars jas aangetrokken, en in de jaszak van Karim zat toevallig zijn paspoort.
Mijn mening
Het meest boeiende van dit verhaal vond ik het stukje dat Ghali en Sadi elkaar ontmoeten. Want dit stukje vertelt eigenlijk al een heel deel wat er gaat gebeuren in dit verhaal. Namelijk dat Ghali naar Europa zal gaan en dat Sadi er wel een belangrijke rol in heeft.
Het minst aan dit verhaal vond ik wel dat er steeds dingen werden vertelt over de familie. Ik vond dat na een tijdje een beetje langdradig en daardoor saai worden. Ik vond dat daar gewoon teveel aandacht aan werd besteedt.
Werkstuk criminaliteit
Inleiding
Criminaliteit en vooral jeugdcriminaliteit zijn tegenwoordig erg in het nieuws. Onder de burgers maar ook in de politiek wordt er veel over gepraat. Het is een maatschappelijk probleem geworden. Iedereen zegt steeds vaker dat er meer politie op straat moet worden gezet, dus meer blauw op. De politie moet criminelen harder aanpakken.
Wat is criminaliteit
Criminaliteit wil zeggen dat men zich schuldig maakt aan strafbaar feit (misdrijf). Men kan zich schuldig maken aan een overtreding of het plegen van misdrijven. Een overtreding is een minder ernstig strafbaar feit (bijvoorbeeld te hard rijden). Op misdrijven stelt de wet zwaardere straffen. Dit kan gevangenisstraf zijn.
De belangrijke regels die opgenomen zijn in de wet zijn ontstaan uit normen en waarden in onze cultuur. Als er sprake is van criminaliteit worden die regels overtreden.
De regels in de wet zijn belangrijk:
o Om iedereen duidelijk te maken wat je wel of niet mag.
o Om orde te brengen in de maatschappij.
o Om misdrijven te voorkomen.
Onze maatschappij wordt steeds bedreigd door criminaliteit. Dat betekent dus dat er steeds meer mensen zich niet houden aan de normen en waarden. Dit is ernstig want als dit steeds toeneemt en erger wordt dan verandert daardoor de maatschappij en voelen we ons steeds minder veilig.
Soorten criminaliteit
Criminaliteit is er in alle soorten en maten. Van het stelen van een zak snoep bij de benzine - pomp tot het plegen van overvallen. Dit laat ook zien dat niet alle soorten criminaliteit even ernstig zijn. Bij minder ernstige gebeurtenissen spreken we van kleine criminaliteit, dank dan maar bijv. aan winkeldiefstal. Als je herhaaldelijk schuldig maakt aan kleine criminaliteit dan val je misschien wel in zwaardere straffen. Doordat je maar niet wil ophouden, ook al is het niet heel ernstig. Het blijft criminaliteit.
Kleine criminaliteit is bijvoorbeeld winkeldiefstal en vandalisme. Vandalisme is het opzettelijk (bewust) vernielen van andermans eigendom zoals het beschadigen van auto’s, vernielen van bushokjes, stukgooien van ruiten enz.
Kleine criminaliteit mag dan wel niet heel ernstig zijn maar het is heel hinderlijk. Vooral ouderen mensen raken hierdoor angstig en durven niet meer makkelijk de straat op.
Naast kleine criminaliteit bestaat ook de grote / zware criminaliteit. Deze ernstige vorm bestaat uit het plegen van zware misdrijven zoals roofovervallen, verkrachting en moord. Deze vorm vindt ook nogal eens plaats in een georganiseerd verband (zoals de maffia). De misdrijven worden uitgevoerd door een organisatie met een vaste manier van aanpakken, iedereen heeft een vaste taak binnen zo’n groep. Deze groepen zijn over het algemeen veel bezig met de drugshandel, prostitutie en mensensmokkel. De criminaliteit is sterk in beweging. Bij zware en georganiseerde criminaliteit worden steeds nieuwere ‘technieken’ toegepast. Daardoor laten organisaties zich moeilijker vangen / oppakken.
Een andere vorm van criminaliteit is de zogenaamde witte - boorden criminaliteit. Een vorm waarbij mensen uit hoge kringen en met goed betaalde banen zich schuldig maken aan bijvoorbeeld belastingsfraude, zwart geld verdienen, papieren niet eerlijk invullen, geld in eigen zak steken enz.
In politiestatistieken worden de volgende vormen van criminaliteit onderscheiden:
Agressieve criminaliteit.
Hieronder worden misdrijven verstaan zoals mishandeling, vernieling, moord, agressie tegenover de openbare orde en het gezag.
Seksuele criminaliteit.
Misdrijven als aanranding, verkrachting, incest, seksuele omgang met kinderen, enzovoort.
Vermogenscriminaliteit.
Misdrijven als diefstal en heling, maar ook fraude en belastingontduiking.
Verkeerscriminaliteit.
Misdrijven als rijden onder invloed en doorrijden na een ongeval.
Overige criminaliteit.
Hieronder vallen de misdrijven die niet onder de categorieën vallen. Enkele voorbeelden zijn: de drugshandel, verboden wapenbezit, misdrijven gepleegd door militairen, milieudelicten.
Jeugdcriminaliteit
Jeugdcriminaliteit is een verzamelbegrip voor tal van verschillende strafbare gedragingen door jongeren van 0–20 jaar. Hierbinnen staat de groep van 12 tot 18 jaar centraal. Het kan daarbij gaan om opgroeigedrag van jongeren, waarbij een enkele keer de normen en waarden worden overschreden (regels). Maar het kan ook gaan om racistisch geweld. Of om het regelmatige plegen van misdrijven om er een dure leefstijl na te kunnen houden of om deel te kunnen uitmaken van een groep. Het gebeurd redelijk vaak dat jongeren bij een groep gaan want dan voelen ze zich veiliger omdat ze weten dat hun groep altijd achter hun staat, dus met alles helpt.
Al deze stafbare gedragingen van jongeren worden samengevat onder de noemer
jeugdcriminaliteit.
Criminaliteit is een probleem.
Criminaliteit is een groot probleem geworden. Het neemt de laatste jaren erg toe. Ook het geweld waarmee de criminaliteit verder gaat. Heel veel mensen hebben er last van. De mensen die zelf ooit slachtoffer zijn geworden van een vorm van criminaliteit maar ook de mensen die het om zich heen zien vinden het vervelend, eng, oneerlijk en irritant. Bijvoorbeeld als je in de stad loopt en je ziet heel veel glas liggen bij een auto (ruit ingeslagen) of je ziet dat een groep jongeren vervelend doen tegen voorbijgangers. Veel mensen voelen zich dan ook onveilig op straat.
Ook zorgt criminaliteit voor een hoge kostenpost. Er moeten steeds weer nieuwe spullen aangeschaft worden door de spullen die weggehaald zijn, er moeten spullen gerepareerd worden omdat ze het als maar weer kapot maken. Denk maar aan de bushokjes. Maar er moet ook steeds meer geldt uitgegeven worden aan allerlei vormen van beveiliging zoals: meer politieagenten. Hierbij telt ook het plaatsen van camera’s en bewakers.
Criminaliteit is ook een politiek probleem. Het verminderen van de criminaliteit is een taak van de overheid. De overheid, politie en rechters zullen hierin ook stevig moeten samenwerken. Het aanbieden van zwaardere straffen kan in sommige situaties een oplossing zijn. Vooral de burgers roepen hierom, zij vinden dat Nederland veel te soft om gaat met straffen.
In ieder geval zal de overheid oplossingen moeten bedenken voor het grote probleem de criminaliteit.
Hoe begint criminaliteit?
Criminaliteit kan door veel oorzaken ontstaan. Vaak komt dat door de persoonlijkheid van iemand of door zijn / haar thuissituatie waar diegene uitkomt. Het komt ook wel eens voor dat het allemaal komt door de omgeving waar diegene woont / leeft.
Spijbelen van school is bijvoorbeeld één van de dingen die bij crimineel gedrag horen.
Onder probleemjongeren worden vaak spijbelaars aangetroffen. Zij zijn vaker betrokken bij diefstal, vandalisme en geweld. Het is dus een zaak binnen de overheid en de politie om aandacht te schenken aan het voorkomen van jongeren die spijbelen.
Andere oorzaken kunnen zijn:
Armoede, slechte huiselijke omstandigheden. Slecht voorbeeld van je ouders, bijv. als je ouders stelen of verslaafd zijn aan allerlei soorten dingen zoals: drugs en alcohol. Soms komt het ook doordat ouders niet naar hun kinderen omkijken.
Gebrek aan onderwijs kan ook een oorzaak zijn. Dit komt omdat men door het slechte scholing vaak geen baan heeft kunnen krijgen of een slechte betaalde baan heeft. Men kan daardoor veel op straat hangen of ze willen ook een luxe leven, en omdat ze dat niet kunnen betalen doen ze allerlei soorten dingen om toch een luxe leven te leiden. Denk dan maar aan drugs smokkelen of aan stelen.
De invloed van een groep kan ook een oorzaak zijn. Dan gaat het meestal over stoer doen, elkaar uitdagen en net zoveel dingen willen hebben als de andere leden van de groep.
Het komt ook wel eens voor dat mensen die onder invloed van alcohol en drugs strafbare feiten plegen. Sommige gebruiken drugs en alcohol voordat ze strafbare feit plegen dat doen ze omdat ze net niet genoeg lef hebben om het misdrijf te plegen, als je onder invloed bent dan pleeg je veel sneller misdrijven. En er zijn ook drugsgebruiker die steeds moet stelen om aan geld te kunnen komen om met dat geld drugs te kopen.
Criminaliteit en vooral jeugdcriminaliteit zijn tegenwoordig erg in het nieuws. Onder de burgers maar ook in de politiek wordt er veel over gepraat. Het is een maatschappelijk probleem geworden. Iedereen zegt steeds vaker dat er meer politie op straat moet worden gezet, dus meer blauw op. De politie moet criminelen harder aanpakken.
Wat is criminaliteit
Criminaliteit wil zeggen dat men zich schuldig maakt aan strafbaar feit (misdrijf). Men kan zich schuldig maken aan een overtreding of het plegen van misdrijven. Een overtreding is een minder ernstig strafbaar feit (bijvoorbeeld te hard rijden). Op misdrijven stelt de wet zwaardere straffen. Dit kan gevangenisstraf zijn.
De belangrijke regels die opgenomen zijn in de wet zijn ontstaan uit normen en waarden in onze cultuur. Als er sprake is van criminaliteit worden die regels overtreden.
De regels in de wet zijn belangrijk:
o Om iedereen duidelijk te maken wat je wel of niet mag.
o Om orde te brengen in de maatschappij.
o Om misdrijven te voorkomen.
Onze maatschappij wordt steeds bedreigd door criminaliteit. Dat betekent dus dat er steeds meer mensen zich niet houden aan de normen en waarden. Dit is ernstig want als dit steeds toeneemt en erger wordt dan verandert daardoor de maatschappij en voelen we ons steeds minder veilig.
Soorten criminaliteit
Criminaliteit is er in alle soorten en maten. Van het stelen van een zak snoep bij de benzine - pomp tot het plegen van overvallen. Dit laat ook zien dat niet alle soorten criminaliteit even ernstig zijn. Bij minder ernstige gebeurtenissen spreken we van kleine criminaliteit, dank dan maar bijv. aan winkeldiefstal. Als je herhaaldelijk schuldig maakt aan kleine criminaliteit dan val je misschien wel in zwaardere straffen. Doordat je maar niet wil ophouden, ook al is het niet heel ernstig. Het blijft criminaliteit.
Kleine criminaliteit is bijvoorbeeld winkeldiefstal en vandalisme. Vandalisme is het opzettelijk (bewust) vernielen van andermans eigendom zoals het beschadigen van auto’s, vernielen van bushokjes, stukgooien van ruiten enz.
Kleine criminaliteit mag dan wel niet heel ernstig zijn maar het is heel hinderlijk. Vooral ouderen mensen raken hierdoor angstig en durven niet meer makkelijk de straat op.
Naast kleine criminaliteit bestaat ook de grote / zware criminaliteit. Deze ernstige vorm bestaat uit het plegen van zware misdrijven zoals roofovervallen, verkrachting en moord. Deze vorm vindt ook nogal eens plaats in een georganiseerd verband (zoals de maffia). De misdrijven worden uitgevoerd door een organisatie met een vaste manier van aanpakken, iedereen heeft een vaste taak binnen zo’n groep. Deze groepen zijn over het algemeen veel bezig met de drugshandel, prostitutie en mensensmokkel. De criminaliteit is sterk in beweging. Bij zware en georganiseerde criminaliteit worden steeds nieuwere ‘technieken’ toegepast. Daardoor laten organisaties zich moeilijker vangen / oppakken.
Een andere vorm van criminaliteit is de zogenaamde witte - boorden criminaliteit. Een vorm waarbij mensen uit hoge kringen en met goed betaalde banen zich schuldig maken aan bijvoorbeeld belastingsfraude, zwart geld verdienen, papieren niet eerlijk invullen, geld in eigen zak steken enz.
In politiestatistieken worden de volgende vormen van criminaliteit onderscheiden:
Agressieve criminaliteit.
Hieronder worden misdrijven verstaan zoals mishandeling, vernieling, moord, agressie tegenover de openbare orde en het gezag.
Seksuele criminaliteit.
Misdrijven als aanranding, verkrachting, incest, seksuele omgang met kinderen, enzovoort.
Vermogenscriminaliteit.
Misdrijven als diefstal en heling, maar ook fraude en belastingontduiking.
Verkeerscriminaliteit.
Misdrijven als rijden onder invloed en doorrijden na een ongeval.
Overige criminaliteit.
Hieronder vallen de misdrijven die niet onder de categorieën vallen. Enkele voorbeelden zijn: de drugshandel, verboden wapenbezit, misdrijven gepleegd door militairen, milieudelicten.
Jeugdcriminaliteit
Jeugdcriminaliteit is een verzamelbegrip voor tal van verschillende strafbare gedragingen door jongeren van 0–20 jaar. Hierbinnen staat de groep van 12 tot 18 jaar centraal. Het kan daarbij gaan om opgroeigedrag van jongeren, waarbij een enkele keer de normen en waarden worden overschreden (regels). Maar het kan ook gaan om racistisch geweld. Of om het regelmatige plegen van misdrijven om er een dure leefstijl na te kunnen houden of om deel te kunnen uitmaken van een groep. Het gebeurd redelijk vaak dat jongeren bij een groep gaan want dan voelen ze zich veiliger omdat ze weten dat hun groep altijd achter hun staat, dus met alles helpt.
Al deze stafbare gedragingen van jongeren worden samengevat onder de noemer
jeugdcriminaliteit.
Criminaliteit is een probleem.
Criminaliteit is een groot probleem geworden. Het neemt de laatste jaren erg toe. Ook het geweld waarmee de criminaliteit verder gaat. Heel veel mensen hebben er last van. De mensen die zelf ooit slachtoffer zijn geworden van een vorm van criminaliteit maar ook de mensen die het om zich heen zien vinden het vervelend, eng, oneerlijk en irritant. Bijvoorbeeld als je in de stad loopt en je ziet heel veel glas liggen bij een auto (ruit ingeslagen) of je ziet dat een groep jongeren vervelend doen tegen voorbijgangers. Veel mensen voelen zich dan ook onveilig op straat.
Ook zorgt criminaliteit voor een hoge kostenpost. Er moeten steeds weer nieuwe spullen aangeschaft worden door de spullen die weggehaald zijn, er moeten spullen gerepareerd worden omdat ze het als maar weer kapot maken. Denk maar aan de bushokjes. Maar er moet ook steeds meer geldt uitgegeven worden aan allerlei vormen van beveiliging zoals: meer politieagenten. Hierbij telt ook het plaatsen van camera’s en bewakers.
Criminaliteit is ook een politiek probleem. Het verminderen van de criminaliteit is een taak van de overheid. De overheid, politie en rechters zullen hierin ook stevig moeten samenwerken. Het aanbieden van zwaardere straffen kan in sommige situaties een oplossing zijn. Vooral de burgers roepen hierom, zij vinden dat Nederland veel te soft om gaat met straffen.
In ieder geval zal de overheid oplossingen moeten bedenken voor het grote probleem de criminaliteit.
Hoe begint criminaliteit?
Criminaliteit kan door veel oorzaken ontstaan. Vaak komt dat door de persoonlijkheid van iemand of door zijn / haar thuissituatie waar diegene uitkomt. Het komt ook wel eens voor dat het allemaal komt door de omgeving waar diegene woont / leeft.
Spijbelen van school is bijvoorbeeld één van de dingen die bij crimineel gedrag horen.
Onder probleemjongeren worden vaak spijbelaars aangetroffen. Zij zijn vaker betrokken bij diefstal, vandalisme en geweld. Het is dus een zaak binnen de overheid en de politie om aandacht te schenken aan het voorkomen van jongeren die spijbelen.
Andere oorzaken kunnen zijn:
Armoede, slechte huiselijke omstandigheden. Slecht voorbeeld van je ouders, bijv. als je ouders stelen of verslaafd zijn aan allerlei soorten dingen zoals: drugs en alcohol. Soms komt het ook doordat ouders niet naar hun kinderen omkijken.
Gebrek aan onderwijs kan ook een oorzaak zijn. Dit komt omdat men door het slechte scholing vaak geen baan heeft kunnen krijgen of een slechte betaalde baan heeft. Men kan daardoor veel op straat hangen of ze willen ook een luxe leven, en omdat ze dat niet kunnen betalen doen ze allerlei soorten dingen om toch een luxe leven te leiden. Denk dan maar aan drugs smokkelen of aan stelen.
De invloed van een groep kan ook een oorzaak zijn. Dan gaat het meestal over stoer doen, elkaar uitdagen en net zoveel dingen willen hebben als de andere leden van de groep.
Het komt ook wel eens voor dat mensen die onder invloed van alcohol en drugs strafbare feiten plegen. Sommige gebruiken drugs en alcohol voordat ze strafbare feit plegen dat doen ze omdat ze net niet genoeg lef hebben om het misdrijf te plegen, als je onder invloed bent dan pleeg je veel sneller misdrijven. En er zijn ook drugsgebruiker die steeds moet stelen om aan geld te kunnen komen om met dat geld drugs te kopen.
Boekverslag De verstotene
Titel: De Verstotene
Schrijfster: Naima El Bezaz
Uitgever: Uitgeverij contact
Genre: Roman
Thema: Cultuurverschillen, Liefdesrelatie problemen, Migrantenliteratuur, Seksualiteit.
Titelverklaring
Wanneer Mia op de middelbare school zit, zet ze haar gedachten over de islam op papier. Een afgewezen schoolvriendje maakt die informatie openbaar o.a. aan Mia’s vader. Doordat wordt ze uit de Marokkaanse gemeenschap verstoten. Maar ze wordt ook verstoten door twee andere liefdesrelaties: van haar Nederlandse vriend Mart en haar joodse minnaar Sam. Drie keer wordt ze derhalve opzij gezet of verstoten. Vandaar die titel De verstotene.
Personages
Mina Boughari
Mina is de hoofdpersoon van het verhaal. In de flashbacks wordt ze als een onzekere moslima neergezet die zo veel mogelijk buiten is te vinden is. Ze is rechtdoorzee en denkt overal over na, vooral over (de voorschriften van) de koran. Mina heeft haar hele eigen idee van geloof en hoe je daarnaar moet leven. En dat idee is tegenstrijdig aan dat van haar hele Marokkaanse gemeenschap.
Amelie
Dit is Mina in haar volwassen jaren, ze heeft haar naam veranderd om niet meer geconfronteerd te hoeven worden met haar jeugd. Ze is een echte, doorsnee Amsterdamse vrouw. Verder is Amelie ontzettend koppig en dat werkt haar nog wel eens tegen. Als Amelie iets vindt, dan is dat ook zo volgens haar.
Mart
De vriend van Amelie. Na een relatie van negen jaar verbreekt hij de relatie. Mart kan het niet meer uithouden met Amelie. Hij houdt niet van ruzie en al helemaal niet met Amelie. Amelie vindt hem een zwakkeling.
Sanaa Boughari
Zij is de jongere zus van Mina. Ze leeft naar de Marokkaanse normen en waarden, omdat ze denkt dat het leven dan makkelijker wordt maakt.
Moeder
Ze is gescheiden van haar man, tenminste in Nederlandse begrippen. Volgens Marokkaanse begrippen is ze nog steeds de vrouw van haar toenmalige man. Ze wordt ontzettend gelovig, omdat ze denkt dat ze op die manier haar man terug kan krijgen en ze wil bovendien bewondering krijgen van de anderen.
Meneer Boughari
Hij is de vader van Mina. Hij scheidt van zijn echtgenote, omdat hij een nieuwe vrouw heeft gevonden. Hij is ontzettend gelovig en keurt de gedachtegang van Mina helemaal niet goed. Hij vindt dat je niet mag twijfelen aan de koran.
Saloua
De nieuwe vrouw van meneer Boughari en dus de stiefmoeder van Mina. Mina heeft altijd het idee gehad dat Saloua haar begreep, maar achteraf was dat helemaal niet zo. Ze hield haar relatie met Mina goed, omdat Mina haar vaak hielp bij huishoudelijke taken.
Elsa
De beste vriendin van Amelie. Ze is een echte moderne Amsterdamse dertiger, net zoals Amelie. Ze heeft geen idee van de jeugd van Amelie, omdat Amelie haar daar ook niets over heeft verteld. Elsa haat Moslims. Nadat Theo van Gogh vermoord werd groeide haar haat als maar door.
Esther
Esther is de collega van Amelie.
Belangrijke keuze van de Hoofdpersoon:
Mina (Amelie) heeft een hele belangrijke keuze gemaakt in haar leven, Ze heeft de islam haar rug toegekeerd. Ze is het niet eens met de voorlichtingen van de koran. Dus ze veranderd haar naam en leidt een leven als een echte Amsterdamse vrouw.
Ik zou nooit dezelfde keuze maken als haar, ik ben trots op wie ik ben en in wat ik geloof. De islam is niet zo extreem als mensen denken. Er zijn een paar moslims die overdrijven, bijv. ze vermoorden iemand in naam van de islam. Dat is gewoon Bullshit, dat klopt niet. De islam is een heel vredig geloof alleen er zijn mensen die het slecht presenteren.
Met welke personage identificeer jij je het meest?
Met geen enkel personage, ik ben het met geen enkel personage eens.
Mijn Mening
Ik vond het boek heel erg leuk om te lezen. Ik vond het een mooi en vooral erg zielig boek. Dit kwam omdat ik het heel erg vond dat Mina door verschillende personen werd verstoten en ze zich zo rot en eenzaam voelde. Als het verhaal echt begint krijg je alles over het heden met daarin flashbacks van Mina haar jeugd. Je komt zo veel over de hoofdpersoon te weten en dat komt niet voor in elk verhaal.
Toen ik het begon te lezen had ik niet het gevoel dat ik verder moest lezen, maar op het einde wil ik niet meer stoppen. Het werd toen spannend en best ontroerend. Ik denk dat ik het boek in het begin een beetje saai vond, omdat er toen nog niet veel gebeurde. Het was net uit met Mart en Mina voelde zich eenzaam en sloot zich op in haar eigen huis. Dit gedeelte duurde voor mijn gevoel te lang.
Schrijfster: Naima El Bezaz
Uitgever: Uitgeverij contact
Genre: Roman
Thema: Cultuurverschillen, Liefdesrelatie problemen, Migrantenliteratuur, Seksualiteit.
Titelverklaring
Wanneer Mia op de middelbare school zit, zet ze haar gedachten over de islam op papier. Een afgewezen schoolvriendje maakt die informatie openbaar o.a. aan Mia’s vader. Doordat wordt ze uit de Marokkaanse gemeenschap verstoten. Maar ze wordt ook verstoten door twee andere liefdesrelaties: van haar Nederlandse vriend Mart en haar joodse minnaar Sam. Drie keer wordt ze derhalve opzij gezet of verstoten. Vandaar die titel De verstotene.
Personages
Mina Boughari
Mina is de hoofdpersoon van het verhaal. In de flashbacks wordt ze als een onzekere moslima neergezet die zo veel mogelijk buiten is te vinden is. Ze is rechtdoorzee en denkt overal over na, vooral over (de voorschriften van) de koran. Mina heeft haar hele eigen idee van geloof en hoe je daarnaar moet leven. En dat idee is tegenstrijdig aan dat van haar hele Marokkaanse gemeenschap.
Amelie
Dit is Mina in haar volwassen jaren, ze heeft haar naam veranderd om niet meer geconfronteerd te hoeven worden met haar jeugd. Ze is een echte, doorsnee Amsterdamse vrouw. Verder is Amelie ontzettend koppig en dat werkt haar nog wel eens tegen. Als Amelie iets vindt, dan is dat ook zo volgens haar.
Mart
De vriend van Amelie. Na een relatie van negen jaar verbreekt hij de relatie. Mart kan het niet meer uithouden met Amelie. Hij houdt niet van ruzie en al helemaal niet met Amelie. Amelie vindt hem een zwakkeling.
Sanaa Boughari
Zij is de jongere zus van Mina. Ze leeft naar de Marokkaanse normen en waarden, omdat ze denkt dat het leven dan makkelijker wordt maakt.
Moeder
Ze is gescheiden van haar man, tenminste in Nederlandse begrippen. Volgens Marokkaanse begrippen is ze nog steeds de vrouw van haar toenmalige man. Ze wordt ontzettend gelovig, omdat ze denkt dat ze op die manier haar man terug kan krijgen en ze wil bovendien bewondering krijgen van de anderen.
Meneer Boughari
Hij is de vader van Mina. Hij scheidt van zijn echtgenote, omdat hij een nieuwe vrouw heeft gevonden. Hij is ontzettend gelovig en keurt de gedachtegang van Mina helemaal niet goed. Hij vindt dat je niet mag twijfelen aan de koran.
Saloua
De nieuwe vrouw van meneer Boughari en dus de stiefmoeder van Mina. Mina heeft altijd het idee gehad dat Saloua haar begreep, maar achteraf was dat helemaal niet zo. Ze hield haar relatie met Mina goed, omdat Mina haar vaak hielp bij huishoudelijke taken.
Elsa
De beste vriendin van Amelie. Ze is een echte moderne Amsterdamse dertiger, net zoals Amelie. Ze heeft geen idee van de jeugd van Amelie, omdat Amelie haar daar ook niets over heeft verteld. Elsa haat Moslims. Nadat Theo van Gogh vermoord werd groeide haar haat als maar door.
Esther
Esther is de collega van Amelie.
Belangrijke keuze van de Hoofdpersoon:
Mina (Amelie) heeft een hele belangrijke keuze gemaakt in haar leven, Ze heeft de islam haar rug toegekeerd. Ze is het niet eens met de voorlichtingen van de koran. Dus ze veranderd haar naam en leidt een leven als een echte Amsterdamse vrouw.
Ik zou nooit dezelfde keuze maken als haar, ik ben trots op wie ik ben en in wat ik geloof. De islam is niet zo extreem als mensen denken. Er zijn een paar moslims die overdrijven, bijv. ze vermoorden iemand in naam van de islam. Dat is gewoon Bullshit, dat klopt niet. De islam is een heel vredig geloof alleen er zijn mensen die het slecht presenteren.
Met welke personage identificeer jij je het meest?
Met geen enkel personage, ik ben het met geen enkel personage eens.
Mijn Mening
Ik vond het boek heel erg leuk om te lezen. Ik vond het een mooi en vooral erg zielig boek. Dit kwam omdat ik het heel erg vond dat Mina door verschillende personen werd verstoten en ze zich zo rot en eenzaam voelde. Als het verhaal echt begint krijg je alles over het heden met daarin flashbacks van Mina haar jeugd. Je komt zo veel over de hoofdpersoon te weten en dat komt niet voor in elk verhaal.
Toen ik het begon te lezen had ik niet het gevoel dat ik verder moest lezen, maar op het einde wil ik niet meer stoppen. Het werd toen spannend en best ontroerend. Ik denk dat ik het boek in het begin een beetje saai vond, omdat er toen nog niet veel gebeurde. Het was net uit met Mart en Mina voelde zich eenzaam en sloot zich op in haar eigen huis. Dit gedeelte duurde voor mijn gevoel te lang.
zaterdag 12 juni 2010
inleiding scriptie
Ik ben Samir Kandrouchi en in mijn themascriptie heb ik twee boeken uitgekozen genaamd De weg naar het noorden en De verstotene. De twee boeken zijn door de zelfde schrijfster geschreven (Naima El Bezaz). De twee boeken van mij hebben vooral te maken met Migrantenliteratuur, Seksualiteit, cultuurverschillen en vooral met problemen.
Ik lees graag boeken over cultuurverschillen, migrantenliteratuur, criminaliteit en vooral boeken over problemen, ik lees ze graag want dat zijn dingen die me aantrekken omdat ik zulke boeken interessant vind en omdat ze me aanspreken. Ik verveel me nooit als ik zulke boeken lees.
Dus je kan verwachten dat mijn scriptie heel interresant en leerzaam is, je zal je geen enkel minuut vervelen. Het doel van mijn scriptie is om mijn leesvaardigheid verder te ontwikkelen vooral om mijn Nederlandse taal te verbeteren.
Ik lees graag boeken over cultuurverschillen, migrantenliteratuur, criminaliteit en vooral boeken over problemen, ik lees ze graag want dat zijn dingen die me aantrekken omdat ik zulke boeken interessant vind en omdat ze me aanspreken. Ik verveel me nooit als ik zulke boeken lees.
Dus je kan verwachten dat mijn scriptie heel interresant en leerzaam is, je zal je geen enkel minuut vervelen. Het doel van mijn scriptie is om mijn leesvaardigheid verder te ontwikkelen vooral om mijn Nederlandse taal te verbeteren.
Abonneren op:
Posts (Atom)
